Μέρος Α. : eurocrisis
Η κακή διαχείριση των οικονομικών μιας κυβέρνησης, μιας εταιρείας ή ενός νοικοκυριού πηγάζει από την αλαζονεία των ανθρώπων.
Όταν οι τράπεζες σε έπαιρναν τηλέφωνο και σε παρακάλαγαν να πάρεις καταναλωτικά δάνεια, ήταν τότε οι καλοί μας φίλοι.
Τώρα που ζητάνε τα λεφτά τους πίσω, είναι οι χειρότεροι εχθροί μας.
Σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να αποφύγουμε το σημερινό αποτέλεσμα, πιθανά όμως να μπορούσαμε να αλλάξουμε ελαφρώς το τελικό αποτέλεσμα.
Αναφέρθηκα πιο πάνω στην αλαζονεία των ανθρώπων και θέλω να το αποσαφηνίσω κάπου εδώ. Αναφέρομαι στο λεφτά υπάρχουν. Δεν είναι απλά μια ατάκα ενός πρωθυπουργού, αλλά η αντίληψη σχεδόν της μάζας τα προηγούμενα χρόνια. Να παίξουμε στο χρηματιστήριο με δανεικά λεφτά, να αγοράσω τέσσερις τηλεοράσεις και τρία αυτοκίνητα γιατί έχω λεφτά. Μου τα δίνει η τράπεζα κι εγώ με τον κατώτατο μισθό μου σε 13468 χρόνια μπορώ να τα αποπληρώσω. Μάλιστα υπάρχουν τράπεζες που σου δανείζουν για να πληρώσεις τα δάνεια κι αυτό φυσικά με μεγαλύτερο τόκο!
Οι τράπεζες ποτέ δεν χάρισαν χρήματα και ποτέ δεν έβαλαν τον μαχαίρι στο λαιμό κανενός. Δυστυχώς όμως η αλαζονεία των ανθρώπων να αποκτήσουν αυτό που δεν έχουν (ανάγκη) έφερε πολλά νοικοκυριά, επιχειρήσεις και κράτη στον δανεισμό και στην μη πληρωμή του κεφαλαίου, πόσο μάλλον των υπέρογκων τόκων.
Μέρος Β. : eurocustomer
Να διανθίσω αυτό το post με μία ιστορία:
Την παρασκευή είχα ένα ραντεβού σε μία τεχνική/μελετητική εταιρεία. Γνώριζα ήδη ότι οι εμπλεκόμενες στον κατασκευαστικό χώρο εταιρείες, τα τελευταία τρία χρόνια έχουν περάσει άσχημα. Βρέθηκα στην εταιρεία η οποία διαθέτει: μεγάλο ισόγειο χώρο, ευρύχωρο πατάρι με αρκετά γραφείο και αντίστοιχο με το ισόγειο, υπόγειο χώρο. Γραφεία παντού!
Ο πελάτης είχε δύο προβλήματα:
α. Έχασε ένα 24port switch.
b. Έχασε τον διαχειριστή του (έφυγε).
Έμεινα στην εταιρεία για περίπου μιάμιση ώρα, αρκετή για να σχηματίσω γνώμη κι άποψη για τον χώρο, την δομημένη, τους ανθρώπους, την υποδομή και τα οικονομικά της εταιρείας.
Διαπίστωσα ότι πρέπει να περάσω αρκετές βδομάδες μέσα στον χώρο για να πάρω την εταιρεία από το σημείο μηδέν, σε μια πολύ καλή εικόνα. Τα switches από τα λαμπιόνια τους φαινόταν ότι τα Χριστούγεννα έχουν έρθει λίγο νωρίτερα και γενικά η εικόνα των συστημάτων (γεμάτοι δίσκοι, απαρχαιωμένος εξοπλισμός) έδειχναν ότι οδεύουν προς τον αδη.
και κάπου εδώ ξεκινά το γαμώτο:
1.
- (εγώ) Καλύτερα να μην αγοράσετε ένα 24port switch (50€) αλλά ένα 48port (100€) για να αντικαταστήσουμε τα μικρά (έως 12port) switches και να μπουν στην άκρη για μια ώρα ανάγκης
- (πελάτης) Δεν γίνεται αυτό που λες, ξέχασέ το.
- Ορίστε;
- Δεν μπορεί να γίνει αυτό που ζητάς. Δεν υπάρχουν τα 50€ για την αγορά του 48port, θα πρέπει να αρκεστούμε σε αυτά που έχουμε κι ίσως να αγοράσουμε από βδομάδα (να αλλάξει ο μήνας) το 24port των 50€
κάπου εκεί ψιλοστράβωσα το στόμα:
- Μια διευκρίνηση, δεν έχετε τα 50€ να αγοράσετε το 24port ή δεν έχετε τα 100€ να αγοράσετε το 48port.
- Αυτή την στιγμή δυσκολευόμαστε πάρα πολύ, ξέρεις καλά ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Συγνώμη καλέ μου άνθρωπε, από την στιγμή που ΔΕΝ έχεις ούτε 50€ να αγοράσεις ένα switch, ΤΙ ΣΚΑΤΑ με έχεις μιάμιση ώρα εδώ να κοιτάζω και να καταγράφω τι χρειάζεσαι; Πως στο διάολο θα με πληρώσεις εμένα; Με κουπόνια;
2.
Μια απλή ματιά στο patch panel μου δείχνει να καταλάβω ότι υπάρχουν περίπου 100 θέσεις εργασίας.
Κοιτώντας όμως τα switches, καταλαβαίνω ότι είτε υπάρχουν κενές θέσεις ή χαλασμένα μπριζάκια.
- (εγώ) Πρέπει να γίνει εκτενής έλεγχος σε όλη την δομημένη, patch panel και switches για να βρεθούν οι θέσεις εργασίας που δεν λειτουργούν.
- (πελάτης) Δεν είναι πολλά, πέντε νομίζω θέσεις εργασίας είναι.
- Μα εγώ διαπιστώνω ότι είναι πολύ περισσότερα, να ορίστε αυτό σημαίνει ότι είτε είναι κλειστές, είτε χαλασμένες. Έχετε υποδομή 100 θέσεων.
- Μα εμείς δεν είμαστε ούτε 40 άτομα, κάποτε ήμασταν παραπάνω, αλλά τώρα ούτε 40 δεν είμαστε.
- Τότε τι το θέλεις το 24port switch; Γιατί δεν ξηλώνεις αυτά που δεν παίζουν;
- Ε αφού υπάρχουν, ας είναι περασμένα κι εδώ!
3.
Ανεβαίνει μια στιγμή στο γραφείο του, καθώς τον ενημέρωσαν για ένα σημαντικό τηλεφώνημα και μένω στον χώρο με ένα παλικαράκι γενικών καθηκόντων.
- (παλικαράκι) Εκεί που δουλεύεις, είναι καλά;
- (εγώ) Καλά είναι, έχουμε κι εμείς προβλήματα βέβαια.
- α μάλιστα, δεν πληρώνεστε κι εσείς ε ;
- μας έχουν μειώσει τον μισθό, αλλά ναι πληρωνόμαστε.
- εμείς εδώ έχουμε να πληρωθούμε 7 μήνες!
4.
Γρήγορα γρήγορα ανεβαίνω στο γραφείο του για να μιλήσουμε λίγο για την υποδομή.
- (εγώ) ξέρετε, οι δίσκοι των servers έχουν γεμίσει και πιθανά στα επόμενα λεπτά να μην μπορείτε να αποθηκεύεται τα αρχεία σας στους fileservers
- Αποκλείεται, εάν είχαν γεμίσει θα το είχαμε καταλάβει.
- Μπορείτε απλά να το δείτε από τον υπολογιστή σας, αυτός ο map drive είναι.
- Πως;;;;; 628kb ελεύθερα. Μα πως; Πότε; Γιατί ;
Θεώρησα καλύτερο να τον λυπηθώ αντί να τον βρίσω (όπως του άξιζε). Του πρότεινα να βρει κανα φοιτητή που θέλει να βγάλει ένα μικρό χαρτζιλίκι, να πάρει ότι θέλει - θα έχει εγγύηση για ένα χρόνο - κι έφυγα.
Tuesday, July 3, 2012 - 12:54:03
Όλα αυτά όμως που περιγράφεις στο πρώτο μέρος όμως δεν έχουν σχέση με την κρίση. Ή δεν θα πρεπε να έχουν. Αν - παρά την οικονομική μου κατάσταση - πήρα καταναλωτικό δάνειο για να αγοράσω ένα υπερπολυτελές jeep, όσο questionable μπορεί να είναι ως πρακτική, δεν έχει επιβαρύνει καθόλου το δημόσιο χρέος.
Υπάρχει μια τέτοια “προπαγάνδα” (όχι μόνο στην Ελλάδα) πως δήθεν αξίζαμε ότι πάθαμε γιατί ζήσαμε σπάταλα. Διεθνώς το λένε “Sado-monetarism”. Το γιατί υπάρχει αυτή η προπαγάνδα, αρκεί να δούμε ποιους τελικά “σώζουμε” με τα νέα δανεικά που παίρνουμε ως χώρα.