Μια μέτρια ταινία από τον Ρένο Χαραλαμπίδη. Από τον Χαραλαμπίδη περίμενα πολύ περισσότερα. Είναι στον χώρο αρκετό καιρό και δεν είναι ένας τύπος που γυρίζει ταινίες απλά για να παίζει ο ίδιος. Κι όμως μετά από τόση διαφήμιση διαπίστωσα ένα μέτριο σενάριο που δεν απέδωσε με απόλυτη επιτυχία το πλήρες νόημα της ταινίας.
Τέσσερις αποτυχημένοι στην ζωή πρωταγωνιστές, χρεοκοπημένοι κυρίως, προσπαθούν να κάνουν την μεγάλη δουλειά και να ξεφύγουν από όλα τα κακά κι άσχημα της μοίρας τους. Τρεις νεκροκομιστές κι ένας πρώην φυλακισμένος αναζητώντας την διέξοδο, δέχονται να μεταφέρουν το σώμα ενός Έλληνα μετανάστη (του μεγαλύτερου πλαστογράφου που πέθανε στις φυλακές της Λατινικής Αμερικής) από το λιμάνι του Πειραιά σε ένα χωριό στην Βοιωτία. Αυτή είναι η τελευταία επιθυμία του αποθανόντα, επιθυμία όμως που πρέπει να ολοκληρωθεί περπατώντας!
Έτσι λοιπόν, ξεκινάει το ταξίδι των ηρώων μας. Τα νεύρα και οι τσακωμοί θα οδηγήσουν σε ένα αυτογνωστικό ταξίδι για τον καθένα από τους πρωταγωνιστές μας. Φυσικά όλα πάνε κατά διαόλου. Κι ως εκ τούτου υπάρχει πρόβλημα με τα λεφτά. Γεγονός που οδηγεί τους Μάκη/Κυριάκο/Κοσμά & Μπάμπη στην απαγωγή του νεκρού!
Η κάθε ιστορία έχει να διηγηθεί και κάτι διαφορετικό.
Ο Μάκης προσπαθεί μια ολόκληρη ζωή να ξεφύγει από την ζωή που του έστρωσε ο πατέρας του. Η αδυναμία του όμως στον τζόγο τον έχει οδηγήσει στην καταστροφή.
Ο Κυριακός έχει δώσει την ζωή του και τα χρήματά του στο θέατρο και θα αργήσει να καταλάβει ότι τελικά ο έρωτας είναι το πιο βαθύ εμπόδιο.
Ο Κοσμάς έκανε το μεγάλο λάθος να μπει με έναν φίλο του οπλισμένοι σε μία τράπεζα. Αυτός ήταν ο τυχερός καθώς έζησε έστω κι εάν πέρασε τα τελευταία χρόνια στην φυλακή. Συνειδητοποιεί ότι η ελευθερία (άπλα ρε μάγκες, άπλα) είναι το πιο σημαντικό πράγμα για αυτόν.
Ενώ ο Μπάμπης αναπολεί τις στιγμές της ζωής του και πως τις έχει καταναλώσει απερίσκεπτα, απερίσκεπτα όπως καταναλώνει το αλκοόλ και πλέον δεν μπορεί ούτε να περπατήσει χωρίς να παρεκλίνει.
Την ταινία συμπληρώνουν τρεις ακόμα χαρακτήρες,
Ο δικηγόρος που έχει αναλάβει την υπόθεση προς εκτέλεση,
ο αστυνομικός που σκότωσε τον φίλο του Κοσμά στην τράπεζα
και η μοναδική (μία δηλαδή) γυναίκα της ταινίας, ο νεανικός έρωτας του αποθανόντα.
Και οι τρεις συμπληρωματικοί ρόλοι δίνουν το χρώμα που λείπει από την ταινία για να κατανοήσουμε την πορεία των πρωταγωνιστών.
Κι επειδή εδώ κριτική δεν κάνω, να πω τι μου άρεσε στην ταινία για να είμαι και δίκαιος απέναντί της. Τα εξωτερικά πλάνα της ταινίας είναι μοναδικά όπως επίσης και οι εσωτερικοί μονόλογοι/διάλογοι. Όπως φυσικά το τέλος και το πλήρες νόημα της ταινίας.
Η δική μου πρόταση: περιμένετε όταν θα βγει σε DVD.
ΥΓ: Εάν τύχει και διαβάσει αυτό το blog ο Χαραλαμπίδης, θεωρώ ότι μπορείς πολύ καλύτερα πράγματα. Έχεις δείξει δείγματα γραφής κι απλά πρέπει να πάρεις το ρίσκο να κάνεις το μεγάλο βήμα. Δεν χρειαζόταν να ασχοληθείς με τόσα πολλά πράγματα σε αυτή την ταινία. Δεν χρειαζόταν να έχεις καν πρωταγωνιστικό ρόλο. Έχεις σκηνοθετικές δυνατότητες και θα πρέπει να ασχοληθείς περισσότερα με αυτές.