Συνομιλία που είχα πριν από λίγες μέρες με τον ξάδελφό μου από το χωριό:
- Είσαι στο internet;
- Ναι
και προσπαθώ να του δώσω τα στοιχεία μου (το blog, mail κ.λ.π.-κ.λ.π.)
περνάνε δυο μέρες:
-
Ρε ξάδελφε, σε ρώτησα εάν είσαι στο internet και μου είπες ότι είσαι. Εμείς εδώ δεν σε βρίσκουμε!
-
Είναι κανένας άλλος δίπλα σου;
-
Πάρε και τον Βασιλάκη να μιλήσεις.
-
Έλα Βαγγέλη, έχεις facebook;
-
Όχι!
Μετά από τις κατάλληλες διευκρινήσεις, συμπέρανα πόσο έχει επηρεάσει η τεχνολογία και ειδικά τα social sites τους ανθρώπους με μέχρι σήμερα δεν είχαν ποτέ στην ζωή τους υπολογιστή. Το facebook λοιπόν είναι το internet!
Μετά από το mini-πολιτισμικό σοκ που έπαθα, έριξα μια ματιά στο μόνο social site που έχω account. To linkedin. Το οποίο προσανατολίζεται στον επαγγελματικό χώρο.
Ρίξτε μια ματιά πάντως, ίσως είναι η εναλλακτική απέναντι στο facebook.
Μόλις ανέβασα τις φωτογραφίες που τράβηξα με την φωτογραφική μου μηχανή δύο μέρες στην Θεσ/νικη. Μπορείτε να πατήσετε εδώ: Foss Comm 2010 για να τις δείτε.
Όποιος ενδιαφέρεται για συγκεκριμένη φωτογραφία/ες ας μου στείλει ένα email, για να του προωθήσω τις full-size εικόνες.
ΥΓ : Εάν κάποιος τις χρησιμοποιήσει στον δικό του δικτυακό τόπο, μπορεί να έχει το link απευθείας χωρίς να χρειαστεί να την κάνει download/upload, εναλλακτικά μια απλή αναφορά στην αρχική πηγή αρκεί.
Στην φετινή FossComm 2010 είχα την ευκαιρία να συμμετέχω με μία παρουσίαση κι ένα WorkShop.
Για όσους ενδιαφέρονται για την παρουσίαση, μπορούν απλά να πατήσουν: εδώ.
για να την κατεβάσουν. Μην διστάσετε να μου στείλετε παρατηρήσεις ή διευκρινήσεις ώστε να την βελτιώσω.
Στο WorkShop είχα την ευκαιρία να παρουσιάσω το πρόγραμμα που έχω γράψει: PIrsyncD.
Από τις 02-06-2009 ήμουν ένας ευχαριστημένος κάτοχος ενός: SHUTTLE XPC X27D.
Εμπρός Εικόνα - Όπισθεν εικόνα.
Αλλά από την προηγούμενη Δευτέρα (δλδ μια βδομάδα πριν) το shuttle δεν μου άνοιγε καν. Έβλεπα ότι έπαιρνε κανονικά ρεύμα, αλλά δεν γινόταν τίποτα άλλο. Δεν boot-άρε, δεν, δεν, δεν. Επειδή είχα άλλα πιο σημαντικά πράγματα να κάνω, το έβγαλα από την πρίζα και το άφησα στην άκρη. Έχω το laptop κι εργαζόμουν από εκεί.
Σήμερα αποφάσισα να το δω και πως μπορώ να το φτιάξω. Επειδή το ΣΚ ήμουν παρέα με linux-άδες κι άκουγα παρόμοια προβλήματα, σκέφτηκα να αφαιρέσω τον δίσκο και να δω μετά εάν μπορεί να γίνει κάτι. Μην μου κάψει και τον δίσκο. Ανοίγω λοιπόν το shuttle, βγάζω τον δίσκο, παίζω λίγο με τα καλώδια προσπαθώντας να δω μήπως έχει γίνει κάποιο βραχυκύκλωμα, αλλά δεν εντόπισα κάτι.
Πάω να βάλω το καλώδιο του ρεύματος στην υποδοχή του, αλλά παρατηρώ ότι πετάει κάποιες σπίθες. Μα τι έγινε αναρωτιέμαι; Το βγάζω, το βάζω, το βγάζω το βάζω, το ίδιο. Ξανακοιτάω τα καλώδια μήπως κάτι δεν πατάει καλά, κοιτάζω την γείωση. Ελέγχω από την μπαταρία μέχρι και την μνήμη αλλά δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα.
Αποφασίζω να βάλω το καλώδιο του ρεύματος και να πατήσω το Power-On με ανοιχτό το καπάκι για να βλέπω μήπως ανάψει κάποιο λαμπάκι ή κάνει κάτι άλλο. Και τελικά έκανε. Έβγαλε ένα ωραίο θόρυβο, κι έβγαλε λίγο καπνό. Κάηκε λοιπόν το board !!!
Παραλίγο ένα χρόνο μετά το shuttle μου, μου κάηκε. Ευτυχώς ΔΕΝ είχα επάνω τον δίσκο του.
Για να δούμε λοιπόν εάν σώθηκε κανένα αρχείο!!!
ΥΓ: Προσοχή με το ρεύμα
Και με την άνοδό μου στην Θεσ/νικη την παρασκευή 23 Απρίλη, δλδ μια μέρα πριν το συνέδριο (fosscomm), βρήκα τον χρόνο να αγοράσω το νέο μου τηλέφωνο. Μετά την αρκετά γενναιόδωρη προσφορά της Wind (95ευρώ για επιδότηση) αγόρασα το: Sony Ericsson Elm™.
Η sony ericsson αποφάσισε να αντικαταστήσει τις μνήμες:M2 και πλέον παίζει κι αυτή με micro-sd. Κι έτσι πριν από λίγο και με την βοήθεια του laptop μου αντέγραψα τον παλιό αντίγραφο του τηλεφωνικού μου καταλόγου στην νέα μνήμη κι έτσι τον ανέκτησα στο νέο μου τηλέφωνο!
Πριν από λίγες μέρες κατέστρεψα ένα ακόμα κινητό. Το 2ο στους τελευταίους 9 μήνες, το 3ο στον 1,5χρόνο!!! Η ιστορία για το πως είναι: εδώ.
Το κινητό είχε την εξής μνήμη: Sandisk M2 και μέσα στην μνήμη είχα ένα αντίγραφο των τηλεφώνων μου.
Κοιτώντας για κινητό, διαπιστώνω ότι τα νέα μοντέλα έχουν μόνο Micro SD, οπότε θα ήταν αδύνατο να αντιγράψω τον τηλεφωνικό μου κατάλογο. Άρα πρέπει να βρω κονβέρτορα από Μ2 σε micro SD. Ένας συνάδελφος που υπενθύμισε ότι κάπου έχουμε ένα M2 USB Adapter. Διάβασα όλα τα αρχεία κανονικά στο linux και κάπου μέσα βρήκα και το εξής αρχείο: PB_Backup.vcf.
Αναζητώντας στο google για πρόγραμμα μετατροπής, έβρισκα συνεχώς πληροφορίες για το gmail contacts κι αναρωτήθηκα γιατί τόσα πολλά links. Έτσι λοιπόν έκανα login στο gmail, πάτησα στο contacts, έπειτα import, βρήκα το παραπάνω αρχείο από το usb και πάτησα το ok.
Αυτό ήταν!!! Όλος ο τηλεφωνικός κατάλογος μου είναι πλέον up-to-date και online.
Τώρα το μόνο που μένει είναι να αγοράσω μία νέα συσκευή :)
ΥΓ: Τα τηλέφωνα ΔΕΝ τα έχω στην κάρτα SIM γιατί είναι τόσο παλαιά που δεν μου αποθηκεύει τα πλήρη στοιχεία και τα μεγάλα ονόματεπώνυμα μου τα κόβει στην μέση.
Το Σαββατόβραδο πήγα στον Καρρά στο Teatro. Μαζί του ο Γιαννάς και η Ηλιάδη.
Αλλά είχα την ιδέα να χρησιμοποιήσω το κινητό μου ως προστατευτικό στο ποτήρι μου από τον λουλουδοπόλεμο. Και ναι τα βαφτίσια έγιναν με ουϊσκι. Μέσα σε 9 μήνες κατέστρεψα δύο κινητά !!!
Αυτά είναι, πάλι χωρίς τηλέφωνο - χωρίς αντίγραφο του καταλόγου.
Πάλι χωρίς τις επαφές και ξανά από την αρχή.
Ευτυχώς κατάφερα να βγάλω με κόπο την κάρτα sim.
Οπότε όποιος θέλει να επικοινωνήσει μαζί μου, ας κάνει έναν κόπο να στείλει ένα email με το κινητό του.
Ένας φίλος και συνάδελφος, μου προώθησε το εξής link:
Μου έκανε τόση εντύπωση, που δεν έχασα χρόνο για να το δοκιμάσω.
Έτσι λοιπόν τις μέχρι τώρα δοκιμές και προσπάθειές μου, τις κατέγραψα στην παρακάτω σελίδα στο wiki μου:
Τυχόν παρατηρήσεις, ευπρόσδεκτες.
Εδώ και λίγο καιρό ρίχνω κλεφτές ματιές στο XZ Utils.
Με εντύπωση διαπιστώνω και την εξής δήλωση στο site τους:
XZ Utils create 30 % smaller output than gzip and 15 % smaller output than bzip2
Έκανα μερικές δοκιμές (κυρίως με text αρχεία) κι όντως τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά! Ευελπιστώ να βγάλω όμορφα αποτελέσματα μόλις ετοιμάσω ένα Comparison Compression Test
Πάντως ενημέρωσα την σελίδα: Linux Data Compression & την αντίστοιχη στο wiki του hellug.
Εάν αναρωτιέστε τι είναι το Nine - 2009, ένα μουσικαλ ή απλά μία ταινία ? Την απάντηση θα την δώσουν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές.
Μερικά από τα πιο δυνατά ονόματα μπορούν να σε παρασύρουν σε μία δίνη κινούμενων εικόνων και πανέμορφων ήχων.
Με την σειρά εμφάνισης ίσως ένα από τα πιο δυνατά cast (σειρά εμφάνισης):
Ο Daniel Day-Lewis ανάμεσα στις
Nicole Kidman
Marion Cotillard
Penélope Cruz
Judi Dench
η κα. Sophia Loren
Kate Hudson
και η
Stacy Ferguson
Ένας σκηνοθέτης προσπαθεί να ανεβάσει μία νέα ταινία και φυσικά επικρατεί ένας απίστευτος πανικός. Μα όλα αυτά επικρατούν διότι δεν έχει καν γράψει την πρώτη σελίδα του έργου! Η Σοφία Λόρεν παίζει την νεκρή μητέρα του σκηνοθέτη μας, μαζί με αυτή βαδίζει το αυτογνωστικό του μονοπάτι. Η επόμενη ταινία είναι η “Ιταλία” με πρωταγωνίστρια του η claudia janssen (Nicole Kidman). Κι έτσι προσπαθώντας να ξεφύγει από όλους κι από όλα πηγαίνει σε ένα ξενοδοχείο/spa κάπου στην εξοχή. Μακριά από την γυναίκα του (Marion Cotillard), αλλά όχι τόσο μακριά από την ερωμένη του (Penelope Cruz). Αλλά δυστυχώς τον βρίσκουν όλοι (παραγωγοί και μη). Η μοδίστρα του (Judi Dench) είναι η επίγεια δύναμη αυτοσυγκράτησης του. Προσπαθώντας να βρει έμπνευση αναπολεί στα παιδικά του χρόνια. Η διαδρομή που πρέπει να κάνει είναι μεγάλη, από τον Πάπα μέχρι την Σαραγκίνα (Stacy Ferguson)! Πέρα από τα χρώματα, τα χορευτικά και τα τραγούδια οι ασπρόμαυρες σκηνές που θυμίζουν παρελθόν και νοσταλγία είναι κατά την γνώμη μου οι πιο ανώτερες κινούμενες εικόνες. Και κάπου εκεί ο ρόλος που παίζει η καθολική εκκλησία δείχνει ότι η Ιταλοί κινούνται και λειτουργούν γύρω από την θρησκεία. Η Πενέλοπη Κρουζ είναι ο πραγματικός πειρασμός (και συμφωνώ απόλυτα). Μα ακόμα και μέσα από τον πειρασμό και τις πύλες της κολάσεως η σύζυγος (Marion Cotillard) δείχνει τον δρόμο για την κάθαρση μέσω των θυσιών που κάνει για τον άντρα της. Αλλά οι γυναίκες στην μπερδεμένη του ζωή δεν σταματάνε εκεί. Μία δημοσιογράφος Kate (Hudson) τον κυνηγά! Κι ενώ προσπαθεί να ξεφύγει από όλα αυτά και να επιστρέψει στην γυναίκα του, η ερωμένη του πραγματοποιεί απόπειρα αυτοκτονίας. Κάπου εκεί η πρώτη σκηνή της ταινίας χωρίς καν να υπάρχει σενάριο πραγματοποιείτε. Η μούσα του (Nicole Kidman) προσπαθεί να του δώσει έμπνευση αλλά και να τον προσγειώσει. Μπερδεμένος παρά ποτέ, ανάμεσα σε μία διαμάχη μεταξύ δουλειάς και προσωπικής ζωής οι πτυχές του εαυτού προσπαθούν να βγάλουν μία άκρη. Κι έτσι όλα οδηγούνται στην αποτυχία. Στο τέλος μιας δημιουργίας πριν καν ξεκινήσει καν αυτό το ταξίδι. Εγκαταλείπει τα πάντα για να βρει τον εαυτό του. Θα περάσει δύο χρόνια μακριά από όλους, μόνος του στο μοναχικό του ταξίδι. Και θα επιστρέψει μόνο για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Μια ταινία.
Δείτε το, εμένα μου άρεσε.
Απλά για να έχετε μία ιδέα ο Rob Marshall είναι ο σκηνοθέτης των: Chicago (2002) & Memoirs of a Geisha.
Σε αυτό το blog post, δεν θα αναφερθώ σε μία ταινία, αλλά σε δύο!!
Α. La cage aux folles (1978)
Β. The Birdcage (1996)
Α.
Μία γαλλική ταινία που έχει γυριστεί το 1978!
Ένα ζευγάρι άντρες ζουν μαζί τα τελευταία είκοσι χρόνια. Έχουν ένα καμπαρέ με πρωταγωνιστές άντρες που ντύνονται γυναίκες, ο ένας είναι ο σκηνοθέτης/ιδιοκτήτης ο άλλος είναι το μεγάλο όνομα στο πρόγραμμα. Η ζωή τους θα ανατραπεί όταν ο 20χρονος γιος τους, τους ανακοινώνει ότι παντρεύεται κι ότι οι γονείς της κοπέλας έρχονται για να γνωριστούν μαζί τους. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο πατέρας της κοπέλας είναι πολύ συντηρητικός άνθρωπος, πολιτικός που προσπαθεί μέσα από αυτή την γνωριμία/γάμο να ξεπεράσει το μεγαλύτερο σκάνδαλο του κόμματος που υποστηρίζει. Ο πρόεδρος του κόμματος των συντηρητικών, πεθαίνει στην αγκαλιά μίας ανήλικης μαύρης ιερόδουλης! Κι έτσι οι άντρες γονείς του γιου προσπαθούν να ανατρέψουν όλα αυτά τα είκοσι χρόνια για χάρη του γιου τους. Προσπαθούν να αλλάξουν το σπίτι τους, τις συνήθειες τους τα πάντα. Μα αυτό δεν μπορεί να γίνει. Έτσι ο θείος/μάνα του γιου αποφασίζει να ντυθεί/γίνει η μάνα που λείπει από την οικογένεια για να καλύψει το κενό και να βοηθήσει τον άντρα που αγαπάει και φυσικά τον γιο του. Κι αφού η συνάντηση/δείπνο πάει από το κακό στο χειρότερο, καταφθάνει η γυναίκα που γέννησε το αγόρι για να μπερδέψει ακόμα τα πράγματα. Οι γονείς της κοπέλας ζητούν εξηγήσεις μα αυτό που ζητούν περισσότερο από όλα είναι να βγουν από αυτό το σπίτι χωρίς να τους δουν οι δημοσιογράφοι που έχουν κατακλείσει τους δρόμους και το καμπαρέ.
Μία πάρα πολύ ωραία ταινία που την δεκαετία του 70, βασισμένη σε ένα θεατρικό έργο του 1973, έθετε πάρα πολλά ζητήματα. Μου έκανε υπερβολικά πολύ μεγάλη εντύπωση πόσα διαφορετικά κι αντι-πρότυπα έθιγε. Η αλήθεια που βγάζει είναι τόσο απλή όμως μέσα από μία χιουμοριστική διάθεση.
Μπορείτε να δείτε απευθείας την ταινία του 1996, γιατί απλά είναι πιο κοντά στα σημερινά πρότυπά μας και πιστεύω ότι οι ερμηνείες είναι αρκετά καλύτερες.
Β.
Το 1996 το θεατρικό έργο του ‘73 και η ταινία του ‘78 γίνονται άλλη μία φορά ταινία αλλά πλέον στα αγγλικά! Αυτή η ταινία τραβάει λίγο παραπάνω τις σχέσεις μεταξύ ιδίου φύλλου (πιστεύω λίγο παραπάνω από όσο πρέπει) αλλά προσπαθεί να περάσει περισσότερα μηνύματα από ότι η 1η ταινία. Ενδεικτικό παράδειγμα η διαμάχη του πατέρα της κοπέλας με την μητέρα/θείο του γιου για τις εκτρώσεις! Σαφώς καλύτερη από την γαλλική ταινία, πιο κοντά στην δική μας εποχή. Κι ενώ έχουν περάσει 20 ολόκληρα χρόνια από την πρώτη ταινία και άλλα 14 χρόνια από την δεύτερη ταινία, θεωρώ ότι τα θέματα που καλύπτουν είναι ακόμα και στις μέρες μας “ευαίσθητα”.
Δείτε την ακόμα κι εάν δεν έχετε δει την ταινία του 78.
Κι ενώ η ταινία βασίζεται στην ερμηνεία του Nathan Lane, η μεταμόρφωση του Gene Hackman στο τέλος είναι εκπληκτική !!!
ΥΓ: Εάν δεν έχετε προσέξει έχω προσπαθήσει να μην χρησιμοποιήσω “ταμπέλες” στο παραπάνω άρθρο. Προτείνω να μην χρησιμοποιείται κι εσείς στην ζωή σας :)
Μια μέτρια ταινία από τον Ρένο Χαραλαμπίδη. Από τον Χαραλαμπίδη περίμενα πολύ περισσότερα. Είναι στον χώρο αρκετό καιρό και δεν είναι ένας τύπος που γυρίζει ταινίες απλά για να παίζει ο ίδιος. Κι όμως μετά από τόση διαφήμιση διαπίστωσα ένα μέτριο σενάριο που δεν απέδωσε με απόλυτη επιτυχία το πλήρες νόημα της ταινίας.
Τέσσερις αποτυχημένοι στην ζωή πρωταγωνιστές, χρεοκοπημένοι κυρίως, προσπαθούν να κάνουν την μεγάλη δουλειά και να ξεφύγουν από όλα τα κακά κι άσχημα της μοίρας τους. Τρεις νεκροκομιστές κι ένας πρώην φυλακισμένος αναζητώντας την διέξοδο, δέχονται να μεταφέρουν το σώμα ενός Έλληνα μετανάστη (του μεγαλύτερου πλαστογράφου που πέθανε στις φυλακές της Λατινικής Αμερικής) από το λιμάνι του Πειραιά σε ένα χωριό στην Βοιωτία. Αυτή είναι η τελευταία επιθυμία του αποθανόντα, επιθυμία όμως που πρέπει να ολοκληρωθεί περπατώντας!
Έτσι λοιπόν, ξεκινάει το ταξίδι των ηρώων μας. Τα νεύρα και οι τσακωμοί θα οδηγήσουν σε ένα αυτογνωστικό ταξίδι για τον καθένα από τους πρωταγωνιστές μας. Φυσικά όλα πάνε κατά διαόλου. Κι ως εκ τούτου υπάρχει πρόβλημα με τα λεφτά. Γεγονός που οδηγεί τους Μάκη/Κυριάκο/Κοσμά & Μπάμπη στην απαγωγή του νεκρού!
Η κάθε ιστορία έχει να διηγηθεί και κάτι διαφορετικό.
Ο Μάκης προσπαθεί μια ολόκληρη ζωή να ξεφύγει από την ζωή που του έστρωσε ο πατέρας του. Η αδυναμία του όμως στον τζόγο τον έχει οδηγήσει στην καταστροφή.
Ο Κυριακός έχει δώσει την ζωή του και τα χρήματά του στο θέατρο και θα αργήσει να καταλάβει ότι τελικά ο έρωτας είναι το πιο βαθύ εμπόδιο.
Ο Κοσμάς έκανε το μεγάλο λάθος να μπει με έναν φίλο του οπλισμένοι σε μία τράπεζα. Αυτός ήταν ο τυχερός καθώς έζησε έστω κι εάν πέρασε τα τελευταία χρόνια στην φυλακή. Συνειδητοποιεί ότι η ελευθερία (άπλα ρε μάγκες, άπλα) είναι το πιο σημαντικό πράγμα για αυτόν.
Ενώ ο Μπάμπης αναπολεί τις στιγμές της ζωής του και πως τις έχει καταναλώσει απερίσκεπτα, απερίσκεπτα όπως καταναλώνει το αλκοόλ και πλέον δεν μπορεί ούτε να περπατήσει χωρίς να παρεκλίνει.
Την ταινία συμπληρώνουν τρεις ακόμα χαρακτήρες,
Ο δικηγόρος που έχει αναλάβει την υπόθεση προς εκτέλεση,
ο αστυνομικός που σκότωσε τον φίλο του Κοσμά στην τράπεζα
και η μοναδική (μία δηλαδή) γυναίκα της ταινίας, ο νεανικός έρωτας του αποθανόντα.
Και οι τρεις συμπληρωματικοί ρόλοι δίνουν το χρώμα που λείπει από την ταινία για να κατανοήσουμε την πορεία των πρωταγωνιστών.
Κι επειδή εδώ κριτική δεν κάνω, να πω τι μου άρεσε στην ταινία για να είμαι και δίκαιος απέναντί της. Τα εξωτερικά πλάνα της ταινίας είναι μοναδικά όπως επίσης και οι εσωτερικοί μονόλογοι/διάλογοι. Όπως φυσικά το τέλος και το πλήρες νόημα της ταινίας.
Η δική μου πρόταση: περιμένετε όταν θα βγει σε DVD.
ΥΓ: Εάν τύχει και διαβάσει αυτό το blog ο Χαραλαμπίδης, θεωρώ ότι μπορείς πολύ καλύτερα πράγματα. Έχεις δείξει δείγματα γραφής κι απλά πρέπει να πάρεις το ρίσκο να κάνεις το μεγάλο βήμα. Δεν χρειαζόταν να ασχοληθείς με τόσα πολλά πράγματα σε αυτή την ταινία. Δεν χρειαζόταν να έχεις καν πρωταγωνιστικό ρόλο. Έχεις σκηνοθετικές δυνατότητες και θα πρέπει να ασχοληθείς περισσότερα με αυτές.