[post only in greek - sorry]
#FoodHacking
Στο hackerspace ξεκινάει μια νέα open-related-culture ενότητα, το FoodHacking.
Εάν κι η ιδέα προϋπήρχε ανάμεσα στα μέλη του hackerspace, μετά την επίσκεψη μελών του hackerspace στο πρόσφατο 31st Chaos Communication Congress (31C3), εδραιώθηκε.
Εκεί (#31C3) υπήρχε food hacking assembly κι ήρθαμε σε επαφή με το Food Hacking Base .
Οι hsgr food hackers σκέφτηκαν πως ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε μια (μικρή για αρχή) ομάδα και να αρχίσουμε να πειραματιζόμαστε με συνταγές κι ιδέες. Ήδη στο παρελθόν διάφορες ομάδες στο εργαστήριο έχουν φτιάξει μπύρα, λεμοντσέλο, σούσι κι εάν δεν σας φτάνουν αυτά, έχουν προχωρήσει στην κατασκευή ενός Siphon Coffee maker !
Η δική μου πρόταση: Αλευρόπιτα !
Η δική μου πρόταση για το πρώτο meetup είναι μια παραδοσιακή συνταγή που κάνουν στο χωριό μου και το αποτέλεσμα το ονομάζουν Αλευρόπιτα (σε άλλα μέρη την ονομάζουν ζυμαρόπιτα). Είναι αρκετά απλή, θέλει λίγα υλικά κι είναι ένα από τα πιο υγιεινά σνακ (εάν έχετε παιδιά) που σε περίπου μισή ώρα (εντάξει λίγο παραπάνω) είναι έτοιμη.
Η συνταγή που χρησιμοποίησα είναι η παρακάτω. Επιδέχεται άπειρες αλλαγές και θεωρώ πως ακόμα κι ένας εντελώς άπειρος μπορεί να την φτιάξει πολύ γρήγορα.
- 3ς κούπες αλεύρι
- 3ς κούπες γάλα
- 2 αυγά (μέτρια/μεγάλα) ή 3 μικρά
- 1 πρέζα αλάτι
- Φέτα
- Λάδι
Προσωπικά χρησιμοποιώ μικρές πλαστικές λεκανίτσες για τα μείγματα. Είναι πάμφθηνες και καθαρίζονται εύκολα. Αλλά εάν έχετε ανοξείδωτα ή γυάλινα μπολ είναι πάντα καλύτερο. Πάντα να επιλέγεται μεγάλα μπολ γιατί αρκετές φορές το μείγμα διογκώνεται (ανάλογα τη συνταγή φυσικά).
Γενικές Πληροφορίες
Μερικές πολύ γενικές πληροφορίες:
Όλα τα υλικά χρειάζεται να είναι σε θερμοκρασία δωματίου (εκτός εάν λέει αλλιώς η συνταγή). Δεν αναφέρω γραμμάρια αλλά κούπες/πρέζες γιατί θεωρώ πως στο μαγείρεμα (σε αντίθεση με την ζαχαροπλαστική) είναι καθαρά προσωπική άποψη. Για παράδειγμα στην συγκεκριμένη συνταγή η πρέζα (μια δόση δλδ) μπορεί να είναι σε κουταλάκι του γλυκού/τσαγιού αλλά εάν η φέτα είναι ξαλμυρισμένη και τα προτιμάτε αλμυρά, τότε θα πρέπει να ρίξετε λίγο παραπάνω. Εάν η συνταγή περιέχει αλεύρι κι είναι μείγμα, νερό βάζετε όσο χρειάζεται. Εάν πρέπει να βγει πηχτό λίγο, εάν είναι να βγει αραιό πολύ. Επίσης είναι καλή πρακτική το αλεύρι να το κοσκινίζεται για να μην σβολιάσει. Εάν η συνταγή θέλει φούρνο, πρέπει να τον προθερμάνετε. ΔΕΝ χρειάζεται να είναι πάντα στην θερμοκρασία ψησίματος, αλλά να έχει ομοιόμορφη ζεστή θερμοκρασία. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και αντικολλητικό χαρτί ψησίματος (κι ίσως πρέπει σε κάποιες συνταγές) αλλά προσωπικά μου αρέσει όταν τα μείγματα ψήνονται απευθείας στο ταψί (ξέρω ξέρω - βίτσιο). Ακόμα, εάν οι συνταγές έχουν δύο μέρη (ξερά/υγρά) τα κάνουμε ξέχωρα και να ενώνουμε στο τέλος! Εάν η συνταγή έχει αυγά - θέλει πολύ καλό χτύπημα. Να θυμάστε την έκφραση: “Χτύπα τα σαν να σου χρωστάνε λεφτά”!
Πιο ειδικά για την παραπάνω συνταγή:
Οι παραλλαγές είναι πάρα μα πάρα πολλές, καθώς μπορείτε στο αλεύρι να βάλετε ότι αλεύρι θέλετε εσείς, ομοίως για το γάλα & φυσικά το ίδιο και για την φέτα. Αντί για λάδι, μπορείτε να κάνετε χρήση βουτύρου.
Πως προχωράμε:
Έχουμε κάνει την φέτα, τρίμμα από πριν. Χρησιμοποιούμε λατεξ γαντάκια για να μην λερωθούμε. Στο μπολ μας (ή στο λεκανάκι εγώ) ρίχνουμε το αλεύρι (ή το κοσκινίζουμε) και το αλάτι. Ανακατεύουμε. Ρίχνουμε τα αυγά και το γάλα. Ανακατεύουμε. Ρίχνουμε το τρίμμα. Ανακατεύουμε. Ρίχνουμε όσο νερό χρειάζεται για να αραιωθεί το μείγμα μας. Δεν θέλουμε να είναι νερουλό, αλλά να μην είναι πολύ πηχτό. Ρίχνουμε λίγο λάδι κι ανακατεύουμε.
Εάν βγει νερουλό το μείγμα, προσθέτουμε αλεύρι. Εάν είναι πολύ πηχτό κι έχουμε ρίξει αρκετό νερό, ρίχνουμε γάλα.
Έχουμε προθερμάνει τον φούρνο μας με το ταψάκι του μέσα στο φούρνο.
Βουτυρώνουμε το ταψί (ή το λαδώνουμε) και περιχύνουμε το μείγμα μας. Θα πρέπει να γεμίσει το ταψί μας αλλά σε ύψος πρέπει να είναι 1/2 εκατοστά. Εάν είναι παραπάνω δεν θα ξεροψηθεί και θα χρειαστεί παραπάνω ψήσιμο. Καλύτερα να βάλετε δύο ταψάκια εάν βγει το μείγμα παραπάνω. Εάν βγει λιγότερο ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΤΕ. Στο μπολ ρίχνουμε αλεύρι, γάλα ή νερό και συμπληρώνουμε όσο χρειάζεται για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Το αφήνουμε στους διακόσιους (200) βαθμούς για περίπου 35 λεπτά. Εδώ ένα ακόμα “μυστικό” ! Το 35 σημαίνει ότι ανάλογα με την ποσότητα μπορεί να είναι έτοιμο στα 30 ή στους 40 λεπτά ! Κοιτάμε ανά δέκα λεπτά την επιφάνεια της πίτας μας. Εάν το χρώμα του είναι όπως στην παραπάνω εικόνα, τότε είμαστε καλά.
Έχω να ευχαριστήσω τον Γιάννη για πολλά πράγματα.
Τον γνώρισα μέσα από το Linux, κι από το Hellug.
Ο τρόπος του για να σε βοηθήσει, ήταν να σου αφήνει pointers στο δρόμο σου. Εάν πραγματικά ήθελες να προχωρήσεις ή όχι, ήταν δικό σου βήμα. Δεν μου έδωσε ποτέ μασημένη τροφή - αλλά μου έδωσε τροφή, καθώς τότε (ελπίζω και τώρα) μαγείρευε. Πέραν λοιπόν της μύησης στο κόσμο του Linux και του sysadmin με μύησε και στον κόσμο της γεύσης. Με τριγυρνούσε μέσα στην Θεσσαλονίκη σε μικρά (ή μεγάλα) μαγαζάκια με απίστευτο φαγητό και δοκίμασα περίεργες/διάφορες & μυστήριες γεύσεις. Κάπως έτσι θυμάμαι την Θεσσαλονίκη. Και το βράδυ παρέα για ποτάκι με τον Στέφανο, Κώστα και τις κοπέλες/γυναίκες τους.
Γιατί γράφω για τον Γιάννη ?
Γιατί σήμερα ήθελα να μαγειρέψω ένα φαγητό που πραγματικά το φοβήθηκα αρκετά: Συκώτι.
Τόσο γιατί … είναι συκώτι, όσο για το αίμα του, να το πως θα το μαγειρέψω, πως θα το σερβίρω κλπ κλπ.
Έτσι λοιπόν με την βοήθεια του κυρ Νίκου (τσελεμεντέ) είπα να το κάνω στο τηγάνι. Εάν δεν πετύχει θα το πετάξω. Πόση ώρα πρέπει να περάσει για να το γυρίσω, πόσο αλάτι να βάλω, πόσο πιπέρι, πόσο αλεύρι, πόσο λάδι στο τηγάνι? Και το αίμα να τρέχει από μέσα του όσο ψήνεται.
τελικά βγήκε τέλειο:
και μέσα ψήθηκε όσο έπρεπε:
και την ώρα που δοκίμασα να δω εάν έχει τελικά γίνει, μου ήρθε στο μυαλό ο Γιάννης, η φιλοξενία του, η μαγειρική του και η πανέμορφη - γεμάτη αναμνήσεις - Θεσσαλονίκη. Όλα συνειρμικά - τόσο μα τόσο τέλειο βγήκε το συκώτι, προσφέροντας αναμνήσεις. Θα το σερβίρω αύριο το μεσημέρι στην δουλειά με άσπρο ρυζάκι.
Τώρα το μόνο που ήθελα, ήταν ένα ποτήρι από εκείνο το ημίγλυκο κρασί …