Και με την άνοδό μου στην Θεσ/νικη την παρασκευή 23 Απρίλη, δλδ μια μέρα πριν το συνέδριο (fosscomm), βρήκα τον χρόνο να αγοράσω το νέο μου τηλέφωνο. Μετά την αρκετά γενναιόδωρη προσφορά της Wind (95ευρώ για επιδότηση) αγόρασα το: Sony Ericsson Elm™.
Η sony ericsson αποφάσισε να αντικαταστήσει τις μνήμες:M2 και πλέον παίζει κι αυτή με micro-sd. Κι έτσι πριν από λίγο και με την βοήθεια του laptop μου αντέγραψα τον παλιό αντίγραφο του τηλεφωνικού μου καταλόγου στην νέα μνήμη κι έτσι τον ανέκτησα στο νέο μου τηλέφωνο!
Πριν από λίγες μέρες κατέστρεψα ένα ακόμα κινητό. Το 2ο στους τελευταίους 9 μήνες, το 3ο στον 1,5χρόνο!!! Η ιστορία για το πως είναι: εδώ.
Το κινητό είχε την εξής μνήμη: Sandisk M2 και μέσα στην μνήμη είχα ένα αντίγραφο των τηλεφώνων μου.
Κοιτώντας για κινητό, διαπιστώνω ότι τα νέα μοντέλα έχουν μόνο Micro SD, οπότε θα ήταν αδύνατο να αντιγράψω τον τηλεφωνικό μου κατάλογο. Άρα πρέπει να βρω κονβέρτορα από Μ2 σε micro SD. Ένας συνάδελφος που υπενθύμισε ότι κάπου έχουμε ένα M2 USB Adapter. Διάβασα όλα τα αρχεία κανονικά στο linux και κάπου μέσα βρήκα και το εξής αρχείο: PB_Backup.vcf.
Αναζητώντας στο google για πρόγραμμα μετατροπής, έβρισκα συνεχώς πληροφορίες για το gmail contacts κι αναρωτήθηκα γιατί τόσα πολλά links. Έτσι λοιπόν έκανα login στο gmail, πάτησα στο contacts, έπειτα import, βρήκα το παραπάνω αρχείο από το usb και πάτησα το ok.
Αυτό ήταν!!! Όλος ο τηλεφωνικός κατάλογος μου είναι πλέον up-to-date και online.
Τώρα το μόνο που μένει είναι να αγοράσω μία νέα συσκευή :)
ΥΓ: Τα τηλέφωνα ΔΕΝ τα έχω στην κάρτα SIM γιατί είναι τόσο παλαιά που δεν μου αποθηκεύει τα πλήρη στοιχεία και τα μεγάλα ονόματεπώνυμα μου τα κόβει στην μέση.
Το Σαββατόβραδο πήγα στον Καρρά στο Teatro. Μαζί του ο Γιαννάς και η Ηλιάδη.
Αλλά είχα την ιδέα να χρησιμοποιήσω το κινητό μου ως προστατευτικό στο ποτήρι μου από τον λουλουδοπόλεμο. Και ναι τα βαφτίσια έγιναν με ουϊσκι. Μέσα σε 9 μήνες κατέστρεψα δύο κινητά !!!
Αυτά είναι, πάλι χωρίς τηλέφωνο - χωρίς αντίγραφο του καταλόγου.
Πάλι χωρίς τις επαφές και ξανά από την αρχή.
Ευτυχώς κατάφερα να βγάλω με κόπο την κάρτα sim.
Οπότε όποιος θέλει να επικοινωνήσει μαζί μου, ας κάνει έναν κόπο να στείλει ένα email με το κινητό του.
Ένας φίλος και συνάδελφος, μου προώθησε το εξής link:
Μου έκανε τόση εντύπωση, που δεν έχασα χρόνο για να το δοκιμάσω.
Έτσι λοιπόν τις μέχρι τώρα δοκιμές και προσπάθειές μου, τις κατέγραψα στην παρακάτω σελίδα στο wiki μου:
Τυχόν παρατηρήσεις, ευπρόσδεκτες.
Εδώ και λίγο καιρό ρίχνω κλεφτές ματιές στο XZ Utils.
Με εντύπωση διαπιστώνω και την εξής δήλωση στο site τους:
XZ Utils create 30 % smaller output than gzip and 15 % smaller output than bzip2
Έκανα μερικές δοκιμές (κυρίως με text αρχεία) κι όντως τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά! Ευελπιστώ να βγάλω όμορφα αποτελέσματα μόλις ετοιμάσω ένα Comparison Compression Test
Πάντως ενημέρωσα την σελίδα: Linux Data Compression & την αντίστοιχη στο wiki του hellug.
Εάν αναρωτιέστε τι είναι το Nine - 2009, ένα μουσικαλ ή απλά μία ταινία ? Την απάντηση θα την δώσουν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές.
Μερικά από τα πιο δυνατά ονόματα μπορούν να σε παρασύρουν σε μία δίνη κινούμενων εικόνων και πανέμορφων ήχων.
Με την σειρά εμφάνισης ίσως ένα από τα πιο δυνατά cast (σειρά εμφάνισης):
Ο Daniel Day-Lewis ανάμεσα στις
Nicole Kidman
Marion Cotillard
Penélope Cruz
Judi Dench
η κα. Sophia Loren
Kate Hudson
και η
Stacy Ferguson
Ένας σκηνοθέτης προσπαθεί να ανεβάσει μία νέα ταινία και φυσικά επικρατεί ένας απίστευτος πανικός. Μα όλα αυτά επικρατούν διότι δεν έχει καν γράψει την πρώτη σελίδα του έργου! Η Σοφία Λόρεν παίζει την νεκρή μητέρα του σκηνοθέτη μας, μαζί με αυτή βαδίζει το αυτογνωστικό του μονοπάτι. Η επόμενη ταινία είναι η “Ιταλία” με πρωταγωνίστρια του η claudia janssen (Nicole Kidman). Κι έτσι προσπαθώντας να ξεφύγει από όλους κι από όλα πηγαίνει σε ένα ξενοδοχείο/spa κάπου στην εξοχή. Μακριά από την γυναίκα του (Marion Cotillard), αλλά όχι τόσο μακριά από την ερωμένη του (Penelope Cruz). Αλλά δυστυχώς τον βρίσκουν όλοι (παραγωγοί και μη). Η μοδίστρα του (Judi Dench) είναι η επίγεια δύναμη αυτοσυγκράτησης του. Προσπαθώντας να βρει έμπνευση αναπολεί στα παιδικά του χρόνια. Η διαδρομή που πρέπει να κάνει είναι μεγάλη, από τον Πάπα μέχρι την Σαραγκίνα (Stacy Ferguson)! Πέρα από τα χρώματα, τα χορευτικά και τα τραγούδια οι ασπρόμαυρες σκηνές που θυμίζουν παρελθόν και νοσταλγία είναι κατά την γνώμη μου οι πιο ανώτερες κινούμενες εικόνες. Και κάπου εκεί ο ρόλος που παίζει η καθολική εκκλησία δείχνει ότι η Ιταλοί κινούνται και λειτουργούν γύρω από την θρησκεία. Η Πενέλοπη Κρουζ είναι ο πραγματικός πειρασμός (και συμφωνώ απόλυτα). Μα ακόμα και μέσα από τον πειρασμό και τις πύλες της κολάσεως η σύζυγος (Marion Cotillard) δείχνει τον δρόμο για την κάθαρση μέσω των θυσιών που κάνει για τον άντρα της. Αλλά οι γυναίκες στην μπερδεμένη του ζωή δεν σταματάνε εκεί. Μία δημοσιογράφος Kate (Hudson) τον κυνηγά! Κι ενώ προσπαθεί να ξεφύγει από όλα αυτά και να επιστρέψει στην γυναίκα του, η ερωμένη του πραγματοποιεί απόπειρα αυτοκτονίας. Κάπου εκεί η πρώτη σκηνή της ταινίας χωρίς καν να υπάρχει σενάριο πραγματοποιείτε. Η μούσα του (Nicole Kidman) προσπαθεί να του δώσει έμπνευση αλλά και να τον προσγειώσει. Μπερδεμένος παρά ποτέ, ανάμεσα σε μία διαμάχη μεταξύ δουλειάς και προσωπικής ζωής οι πτυχές του εαυτού προσπαθούν να βγάλουν μία άκρη. Κι έτσι όλα οδηγούνται στην αποτυχία. Στο τέλος μιας δημιουργίας πριν καν ξεκινήσει καν αυτό το ταξίδι. Εγκαταλείπει τα πάντα για να βρει τον εαυτό του. Θα περάσει δύο χρόνια μακριά από όλους, μόνος του στο μοναχικό του ταξίδι. Και θα επιστρέψει μόνο για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Μια ταινία.
Δείτε το, εμένα μου άρεσε.
Απλά για να έχετε μία ιδέα ο Rob Marshall είναι ο σκηνοθέτης των: Chicago (2002) & Memoirs of a Geisha.
Σε αυτό το blog post, δεν θα αναφερθώ σε μία ταινία, αλλά σε δύο!!
Α. La cage aux folles (1978)
Β. The Birdcage (1996)
Α.
Μία γαλλική ταινία που έχει γυριστεί το 1978!
Ένα ζευγάρι άντρες ζουν μαζί τα τελευταία είκοσι χρόνια. Έχουν ένα καμπαρέ με πρωταγωνιστές άντρες που ντύνονται γυναίκες, ο ένας είναι ο σκηνοθέτης/ιδιοκτήτης ο άλλος είναι το μεγάλο όνομα στο πρόγραμμα. Η ζωή τους θα ανατραπεί όταν ο 20χρονος γιος τους, τους ανακοινώνει ότι παντρεύεται κι ότι οι γονείς της κοπέλας έρχονται για να γνωριστούν μαζί τους. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο πατέρας της κοπέλας είναι πολύ συντηρητικός άνθρωπος, πολιτικός που προσπαθεί μέσα από αυτή την γνωριμία/γάμο να ξεπεράσει το μεγαλύτερο σκάνδαλο του κόμματος που υποστηρίζει. Ο πρόεδρος του κόμματος των συντηρητικών, πεθαίνει στην αγκαλιά μίας ανήλικης μαύρης ιερόδουλης! Κι έτσι οι άντρες γονείς του γιου προσπαθούν να ανατρέψουν όλα αυτά τα είκοσι χρόνια για χάρη του γιου τους. Προσπαθούν να αλλάξουν το σπίτι τους, τις συνήθειες τους τα πάντα. Μα αυτό δεν μπορεί να γίνει. Έτσι ο θείος/μάνα του γιου αποφασίζει να ντυθεί/γίνει η μάνα που λείπει από την οικογένεια για να καλύψει το κενό και να βοηθήσει τον άντρα που αγαπάει και φυσικά τον γιο του. Κι αφού η συνάντηση/δείπνο πάει από το κακό στο χειρότερο, καταφθάνει η γυναίκα που γέννησε το αγόρι για να μπερδέψει ακόμα τα πράγματα. Οι γονείς της κοπέλας ζητούν εξηγήσεις μα αυτό που ζητούν περισσότερο από όλα είναι να βγουν από αυτό το σπίτι χωρίς να τους δουν οι δημοσιογράφοι που έχουν κατακλείσει τους δρόμους και το καμπαρέ.
Μία πάρα πολύ ωραία ταινία που την δεκαετία του 70, βασισμένη σε ένα θεατρικό έργο του 1973, έθετε πάρα πολλά ζητήματα. Μου έκανε υπερβολικά πολύ μεγάλη εντύπωση πόσα διαφορετικά κι αντι-πρότυπα έθιγε. Η αλήθεια που βγάζει είναι τόσο απλή όμως μέσα από μία χιουμοριστική διάθεση.
Μπορείτε να δείτε απευθείας την ταινία του 1996, γιατί απλά είναι πιο κοντά στα σημερινά πρότυπά μας και πιστεύω ότι οι ερμηνείες είναι αρκετά καλύτερες.
Β.
Το 1996 το θεατρικό έργο του ‘73 και η ταινία του ‘78 γίνονται άλλη μία φορά ταινία αλλά πλέον στα αγγλικά! Αυτή η ταινία τραβάει λίγο παραπάνω τις σχέσεις μεταξύ ιδίου φύλλου (πιστεύω λίγο παραπάνω από όσο πρέπει) αλλά προσπαθεί να περάσει περισσότερα μηνύματα από ότι η 1η ταινία. Ενδεικτικό παράδειγμα η διαμάχη του πατέρα της κοπέλας με την μητέρα/θείο του γιου για τις εκτρώσεις! Σαφώς καλύτερη από την γαλλική ταινία, πιο κοντά στην δική μας εποχή. Κι ενώ έχουν περάσει 20 ολόκληρα χρόνια από την πρώτη ταινία και άλλα 14 χρόνια από την δεύτερη ταινία, θεωρώ ότι τα θέματα που καλύπτουν είναι ακόμα και στις μέρες μας “ευαίσθητα”.
Δείτε την ακόμα κι εάν δεν έχετε δει την ταινία του 78.
Κι ενώ η ταινία βασίζεται στην ερμηνεία του Nathan Lane, η μεταμόρφωση του Gene Hackman στο τέλος είναι εκπληκτική !!!
ΥΓ: Εάν δεν έχετε προσέξει έχω προσπαθήσει να μην χρησιμοποιήσω “ταμπέλες” στο παραπάνω άρθρο. Προτείνω να μην χρησιμοποιείται κι εσείς στην ζωή σας :)
Μια μέτρια ταινία από τον Ρένο Χαραλαμπίδη. Από τον Χαραλαμπίδη περίμενα πολύ περισσότερα. Είναι στον χώρο αρκετό καιρό και δεν είναι ένας τύπος που γυρίζει ταινίες απλά για να παίζει ο ίδιος. Κι όμως μετά από τόση διαφήμιση διαπίστωσα ένα μέτριο σενάριο που δεν απέδωσε με απόλυτη επιτυχία το πλήρες νόημα της ταινίας.
Τέσσερις αποτυχημένοι στην ζωή πρωταγωνιστές, χρεοκοπημένοι κυρίως, προσπαθούν να κάνουν την μεγάλη δουλειά και να ξεφύγουν από όλα τα κακά κι άσχημα της μοίρας τους. Τρεις νεκροκομιστές κι ένας πρώην φυλακισμένος αναζητώντας την διέξοδο, δέχονται να μεταφέρουν το σώμα ενός Έλληνα μετανάστη (του μεγαλύτερου πλαστογράφου που πέθανε στις φυλακές της Λατινικής Αμερικής) από το λιμάνι του Πειραιά σε ένα χωριό στην Βοιωτία. Αυτή είναι η τελευταία επιθυμία του αποθανόντα, επιθυμία όμως που πρέπει να ολοκληρωθεί περπατώντας!
Έτσι λοιπόν, ξεκινάει το ταξίδι των ηρώων μας. Τα νεύρα και οι τσακωμοί θα οδηγήσουν σε ένα αυτογνωστικό ταξίδι για τον καθένα από τους πρωταγωνιστές μας. Φυσικά όλα πάνε κατά διαόλου. Κι ως εκ τούτου υπάρχει πρόβλημα με τα λεφτά. Γεγονός που οδηγεί τους Μάκη/Κυριάκο/Κοσμά & Μπάμπη στην απαγωγή του νεκρού!
Η κάθε ιστορία έχει να διηγηθεί και κάτι διαφορετικό.
Ο Μάκης προσπαθεί μια ολόκληρη ζωή να ξεφύγει από την ζωή που του έστρωσε ο πατέρας του. Η αδυναμία του όμως στον τζόγο τον έχει οδηγήσει στην καταστροφή.
Ο Κυριακός έχει δώσει την ζωή του και τα χρήματά του στο θέατρο και θα αργήσει να καταλάβει ότι τελικά ο έρωτας είναι το πιο βαθύ εμπόδιο.
Ο Κοσμάς έκανε το μεγάλο λάθος να μπει με έναν φίλο του οπλισμένοι σε μία τράπεζα. Αυτός ήταν ο τυχερός καθώς έζησε έστω κι εάν πέρασε τα τελευταία χρόνια στην φυλακή. Συνειδητοποιεί ότι η ελευθερία (άπλα ρε μάγκες, άπλα) είναι το πιο σημαντικό πράγμα για αυτόν.
Ενώ ο Μπάμπης αναπολεί τις στιγμές της ζωής του και πως τις έχει καταναλώσει απερίσκεπτα, απερίσκεπτα όπως καταναλώνει το αλκοόλ και πλέον δεν μπορεί ούτε να περπατήσει χωρίς να παρεκλίνει.
Την ταινία συμπληρώνουν τρεις ακόμα χαρακτήρες,
Ο δικηγόρος που έχει αναλάβει την υπόθεση προς εκτέλεση,
ο αστυνομικός που σκότωσε τον φίλο του Κοσμά στην τράπεζα
και η μοναδική (μία δηλαδή) γυναίκα της ταινίας, ο νεανικός έρωτας του αποθανόντα.
Και οι τρεις συμπληρωματικοί ρόλοι δίνουν το χρώμα που λείπει από την ταινία για να κατανοήσουμε την πορεία των πρωταγωνιστών.
Κι επειδή εδώ κριτική δεν κάνω, να πω τι μου άρεσε στην ταινία για να είμαι και δίκαιος απέναντί της. Τα εξωτερικά πλάνα της ταινίας είναι μοναδικά όπως επίσης και οι εσωτερικοί μονόλογοι/διάλογοι. Όπως φυσικά το τέλος και το πλήρες νόημα της ταινίας.
Η δική μου πρόταση: περιμένετε όταν θα βγει σε DVD.
ΥΓ: Εάν τύχει και διαβάσει αυτό το blog ο Χαραλαμπίδης, θεωρώ ότι μπορείς πολύ καλύτερα πράγματα. Έχεις δείξει δείγματα γραφής κι απλά πρέπει να πάρεις το ρίσκο να κάνεις το μεγάλο βήμα. Δεν χρειαζόταν να ασχοληθείς με τόσα πολλά πράγματα σε αυτή την ταινία. Δεν χρειαζόταν να έχεις καν πρωταγωνιστικό ρόλο. Έχεις σκηνοθετικές δυνατότητες και θα πρέπει να ασχοληθείς περισσότερα με αυτές.
Παλαιότερα είχα γράψει έναν οδηγό εδώ, στον οποίο έχω καταγράψει ποια είναι η διαδικασία ώστε να συνδεθείτε σε ένα σύστημα με την χρήση ενός κλειδιού κι όχι ενός συνθηματικού. Ένα από τα θετικά σε αυτή την διαδικασία είναι ότι δεν χρειάζεται να πληκτρολογεί τον κωδικό κάθε φορά που θέλει να συνδεθεί κάποιος στο συγκεκριμένο σύστημα.
Πως όμως ρυθμίζουμε τον server ώστε να μην δέχεται ποτέ συνθηματικά, αλλά να αυθεντικοποιεί τους χρήστες μόνο με κλειδιά;
Στο αρχείο: /etc/ssh/sshd_config το οποίο βρίσκεται στον server μας θα πρέπει να έχουμε τις παρακάτω ρυθμίσεις:
PubkeyAuthentication yes
PasswordAuthentication no
Εάν όμως υπάρχει το
UsePAM yes, είτε διαγράψτε το είτε βάλτε την τιμή no.
Και τώρα θα πραγματοποιείτε η αυθεντικοποίηση μόνο μέσω κλειδιού κι όχι με βάση το συνθηματικό.
Αυτό όμως εγκυμονεί και μερικούς κινδύνους:
- Εάν είναι δημόσιος υπολογιστής τότε όποιος κάθεται σε αυτόν έχει άμεση πρόσβαση
- Εάν χάσετε το κλειδί τότε δεν θα μπορείτε να μπείτε στον server.
Οπότε με μεγάλη προσοχή εάν χρησιμοποιείτε laptops & notebooks.
Πρώτες εντυπώσεις:
Αλλαγές κυρίως στα ταμπλό και στην διαχείρισή τους και το μενού είναι απλούστερο.
Στο μενού μου λείπουν οι συντομεύσεις στην κορυφή, ενώ με δεξί κλικ ανοίγει όπως πρέπει!
Ακόμα τα thunar plugins δεν είναι patch-ρισμένα ώστε να παίζουν όπως πρέπει.
Η μετάφραση των ελληνικών είναι σε αρκετά καλό επίπεδο, αλλά θέλει αρκετή δουλίτσα για να γίνει τέλεια!
Φαίνεται ότι όλα συνεργάζονται μεταξύ τους, αρκετά καλά.
Επίσης νομίζω είναι είναι ελαφρά γρηγορότερο από παλιά!
Η εγκατάσταση εξαιρετικά απλή χωρίς πολλά - πολλά, απλά πρέπει να καθορίσουν εκ νέου την σειρά.
Επίσης μου άρεσε πολύ το plugin: Directory-Menu (μπορείς να περιηγηθείς σε όλο το δένδρο φακέλων απλά με τον κέρσορα!!!)
Δεν ξεχνάμε ότι 24-25 Απριλίου 2010 είναι το 3ο FossComm.
Μία από τις παρουσιάσεις που θα κάνω έχει τον εξής τίτλο:
How to Contribute to Open Source Projects or to Communities.
Η παρουσίαση έχει ως σκοπό να ενημερώσει με ποιους τρόπους μπορεί ο οποιοσδήποτε να συνεισφέρει σε μία κοινότητα ή σε ένα opensource project (νομίζω ο τίτλος τα λέει όλα). Προσωπικά ερωτήσεις του στυλ: δεν ξέρω αγγλικά, δεν ξέρω από κώδικα κι άλλα τέτοια με έχουν πραγματικά κουράσει. Εάν υπάρχει ενδιαφέρον τότε όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε με τον τρόπο μας.
Έχω ήδη φτιάξει ένα 1ο draft, αλλά για να εξαλείψω περιοχές που αυτή την στιγμή δεν έχω στο μυαλό μου, όποιος θέλει ας μου στείλει ένα email με την δική του πρόταση. Επειδή ο χρόνος της παρουσίασης είναι μικρός και ήδη έχω γράψει πολλά θα προσπαθήσω να τα αναφέρω τα πιο σημαντικά και στο τέλος να τα συνοψίσω σε μία διαφάνεια.
Σε ArchLinux έχω εγκατεστημένο το CUPS 1.4.2. Θέλω να χρησιμοποιήσω ένα usb hp printer και είχα διάφορα προβλήματα.
Μερικά από αυτά και πως τα έλυσα:
- Από το διαχειριστικό του cups: http://localhost:631 δεν μπορούσα να βρω τον εκτυπωτή
- Μου έβγαζε το μήνυμα: “usr/lib/cups/backend/hp failed”
Το 1ο το έλυσα κάνοντας εγκατάσταση το εξής: hplip. Για όσους έχουν HP εκτυπωτές πρέπει να το δείτε.
Το 2ο με ταλαιπώρησε αρκετά κι εν τέλη μόλις έτρεξα το αποτέλεσμα της εξής εντολής:
lsusb | grep Hewlett-Packard | awk '{print "chmod a=rw /dev/bus/usb/"$2"/"$4}' | sed -e 's/://g'
ώστε να παίξει πλέον ο εκτυπωτής.
Και για την ιστορία, ορίστε και το αποτέλεσμα: /etc/cups/printers.conf
Info HP_LaserJet_M1005
MakeModel HP LaserJet m1005, hpcups 3.9.12
DeviceURI hp:/usb/HP_LaserJet_M1005?serial=KJ009WR
State Idle
StateTime 1269250468
Type 36876
Filter application/vnd.cups-raw 0 -
Filter application/vnd.cups-raster 0 hpcups
Accepting Yes
Shared Yes
JobSheets none none
QuotaPeriod 0
PageLimit 0
KLimit 0
OpPolicy default
ErrorPolicy stop-printer
Η ώρα είναι 02.30 κυριακή (πολύ) πρωί.
Επειδή δουλεύω έτυχε κι έκανα ένα zapping στα κανάλια της τηλεόρασης (ναι - ναι είναι μέρος της δουλειάς μου).
Και πετυχαίνω στην ET-3 την ταινία: Mary Poppins.
Θεωρώ ότι είναι η απόλυτη οικογενειακή ταινία και διερωτώμαι το αυτονόητο: ποια οικογένεια μπορεί να μείνει ξύπνια μέχρι τέτοια ώρα, λογικά τα παιδιά θα έχουν κοιμηθεί από τις 22.00.
Τελικά καταλήγω ότι οι υπεύθυνοι προγράμματος στην δημόσια τηλεόραση έχουν ΣΚΑΤΑ στο μυαλό τους, κι εμείς ΚΟΥΡΑΔΕΣ που τους πληρώνουμε είτε μέσω της ΔΕΗ, είτε μέσω των φόρων μας.
Σήμερα πήγα για καφεδάκι με έναν φίλο μου (ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με linux). Εκεί που τα λέγαμε ξαφνικά αντιλήφθηκα ότι στο διπλανό τραπέζι, ένας κύριος με δύο μικρά κοριτσάκια, πολέμαγε να τα καθαρίσει από τις σοκολάτες που είχαν καλυφθεί σε χέρια και πρόσωπο. Πεταμένη στο πάτωμα ήταν μία σακούλα και φαινόταν να περιείχε ένα περιοδικό. Δεν φαινόταν καθαρά ο τίτλος αλλά μόνο τα πρώτα γράμματα: Lin…
Οπότε με περίσσιο θάρρος (κι αρκετό ρίσκο) τον ρωτάω:
- Ποια διανομή Linux χρησιμοποιείται;
Φυσικά ο άνθρωπος τα έχασε και με κοίταγε σαν εξωγήινο που μόλις κατέβηκε στην γη.
Κι εκεί που λέω μέσα (ωχ θα φάμε ξύλο) μου απαντάει:
- Έχω ένα σύστημα με suse κι ένα laptop dual boot με win7 & ubuntu.
- Συγνώμη αλλά που το ξέρεις;
Του απάντησα ότι είδα το περιοδικό και υπέθεσα ότι έγραφε linux format και ξεκινήσαμε μία πολύ ωραία κουβέντα περί unix/linux κι άλλα πολλά. Ο άνθρωπος είναι θεωρητικός φυσικός, εργάζεται ως καθηγητής σε σχολείο στο περιστέρι κι από το 1979 ασχολείται με υπολογιστές. Τα τελευταία χρόνια με την άνοδο της δημοσιότητας του linux δραστηριοποιήθηκε πιο πολύ, μιας και πρώτη φορά χρησιμοποίησε linux το 1994 γιατί παλαιότερα ασχολιόταν με unix!!! Μιλήσαμε για διανομές, για το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο, για scolinux, ubuntu, fedora και διάφορα άλλα τέτοια.
Του πρότεινα να ρίξει μια ματιά και στο ελληνικό Linux format που γράφουν έλληνες και συμμετέχουν σε διάφορες κοινότητες, εάν έχει χρόνο κι ενδιαφέρεται να μην μείνει μόνος του αλλά να συμμετέχει σε μία ομάδα εκπαιδευτικών ή σε όποια ομάδα νομίζει ότι μπορεί να τον καλύψει.
Εκτός ότι μου αποκάλυψε ότι τόσα χρόνια ένιωθε τρομερά μόνος κι ότι πλέον ασχολείται με linux για χομπι, μου εκμυστηρεύτηκε και το μεγάλο του παράπονο: δεν έχει δουλέψει slackware ακόμα !!!
Κι επειδή κάπου εκεί τα κοριτσάκια του απειλούσαν την καθαριότητα κι άλλων παρευρισκομένων μα και φυσικά ο φίλος μου κόντευε να κοιμηθεί από την βαρεμάρα, τον χαιρέτισα κι επέστρεψα στην αρχική μου παρέα.
Ελπίζω να τον έπεισα ώστε να αρχίσει να δραστηριοποιείτε πιο ενεργά εντός μιας κοινότητας πλέον.
Εμένα μου άρεσε αρκετά.
Η ταινία The Hurt Locker - 2008 δεν έχει καν εισαγωγή! Μπαίνει απευθείας στο θέμα οπότε και δεν χάνεις καθόλου το χρόνο σου με βαρετές συστάσεις, εισαγωγές κ.λ.π.-κ.λ.π. Μία ομάδα πυροτεχνουργών στο ΙΡΑΚ αναλαμβάνει τις εξουδετερώσεις αυτοσχέδιων μηχανισμών στην Βαγδάτη. Σε μία προσπάθεια να εξουδετερώσει μία βόμβα ο αρχηγός της ομάδας Sergeant Matt Thompson πεθαίνει.
Ο αντικαταστάτης του Staff Sergeant William James είναι ένας αρκετά περίεργος τύπος κι αντιμετωπίζει εντελώς διαφορετικά την δουλειά του. Είναι ριψοκίνδυνος αλλά μεθοδικός, παράτολμος και δεν φοβάται να πεθάνει. Τα μέλη της ομάδας του παρατηρούν ότι δεν είναι κατάλληλος για την ομάδα, αντιμετωπίζει αρκετά διαφορετικά ότι συμβαίνει κι αντιδρούν στις παράτολμες ενέργειές του.
Μάλιστα αρχίζουν να σκέφτονται και πως θα είναι η ζωή τους χωρίς αυτόν !
Όλα αυτά θα αλλάξουν ότι βρίσκονται στην καρδιά της μάχης. Συνειδητοποιούν ότι παρά τις ανορθόδοξες κινήσεις του ο σκοπό του είναι να τους κρατήσει στην ζωή.
Η ταινία αλλάζει τροπή όταν σε ένα κτήριο γεμάτο εκρηκτικά, ο Sergeant James διαπιστώνει ότι οι αντάρτες έχουν σκοτώσει ένα αγοράκι και το έχουν γεμίσει με εκρηκτικά μόνο και μόνο για να μετατρέψουν το σώμα του σε μία ανθρώπινη βόμβα. Το γεγονός αυτό κατασπαράζει την ψυχή του καθώς πιστεύει ότι είναι ένα παιδί που εργάζεται στις εγκαταστάσεις των Αμερικανών κι έπαιζε μπάλα μαζί του.
Προσπαθεί να δώσει νόημα στην ζωή του και να βρει τους υπαίτιους αυτής της δολοφονίας. Κι εκεί θα βγει μόνος μέσα στην νύχτα εκτός στρατοπέδου μόνο και μόνο για να βγάλει κάποια άκρη. Κι ενώ έχει απηυδήσει με όλα αυτά μία νύχτα ξεφεύγει από τις διαδικασίες και με την ομάδα του προσπαθεί να βρει τα άτομα που έχουν ανατινάξει ένα τανκ. Το αποτέλεσμα είναι να τραυματιστεί ένας στρατιώτης από την ομάδα του κι εκεί να καταλάβει ότι έχει ξεφεύγει από τον αρχικό του στόχο.
Μα το χειρότερο από όλα είναι η επιστροφή στο σπίτι του. Ο πόλεμος πάντα κατασπαράζει ένα μέρος της ψυχής των στρατιωτών κι έτσι όταν επιστρέφει σπίτι νιώθει απόμακρος από όλα. Κι έτσι οδηγείται πάλι από τις αναμνήσεις του να επιστρέψει σε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα. Σε αυτό που δίνει μονάχα νόημα στην ζωή του:
Να ρίχνει τα ζάρια κι ότι τύχει: θάνατος ή ζωή.
Εμένα μου άρεσε.
Η ταινία Sherlock Holmes - 2009 είναι μία ευχάριστη ταινία όπου οι ανατροπές και το έξυπνο σενάριο/διαλόγοι σε σκηνοθεσία του Guy Ritchie αποτελούν θετικά σημεία. Η ταινία δεν είναι φυσικά για κάτι παραπάνω παρά μόνο να περάσεις όμορφα όση ώρα διαρκεί. Οι πρωταγωνιστές: Robert Downey Jr., Jude Law & Rachel McAdams δίνουν μία άλλη εντελώς διαφορετική νότα στην αρχική ιδέα που έχουμε στο μυαλό μας για τον διάσημο ντετέκτιβ.
Κατά το οπενfest είχα την τύχη να γνωρίσω τα παιδιά του tas python. Έτσι λοιπόν και μετά το σχόλιο του Λεβεντέας Δημήτρης ότι γράφω “καλό” κώδικα, μου υπέδειξε και μου διευκρίνισε μερικά πράγματα γύρω από το python code styling. (φίλε σε ευχαριστώ πολύ για τις παρατηρήσεις σου). Με αρκετή υπομονή και την χρήση του pylint ξεκίνησα λοιπόν να βελτιώνω την εικόνα του κώδικα του PIrsyncD. Άλλες 46 γραμμές λοιπόν προστέθηκαν ώστε πλέον να είμαστε στις 434 γραμμές (από 17 γραμμές που είχε η πρώτη έκδοση!) στην έκδοση: 20100317
Η ταινία Harry Brown - 2009 αποτελεί μία από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει. Κι αυτό γιατί θεωρώ τον πρωταγωνιστή: Michael Caine ως έναν από τους καλύτερους Βρετανούς ηθοποιούς.
Το στορυ έχει ως εξής: Ένας τρίτης ηλικίας κάτοικος του νότιου Λονδίνου έχει την γυναίκα του σε κόμμα και μοναδική του έξοδο να παίζει σκάκι με τον μοναδικό πλέον εν ζωή φίλο του στην αγαπημένη του παμπ. Η βία στην γειτονιά τους έχει πραγματικά ξεφύγει. Ναρκωτικά, όπλα κι εν ψυχρώ δολοφονίες από παιδιά είναι πλέον καθημερινό γεγονός. Όταν όμως ο Harry Brown χάνει την γυναίκα του κι ο καλύτερος και μοναδικός του φίλος γίνεται θύμα δολοφονίας φτάνει στα όριά του. Αποφασίζει λοιπόν ως βετεράνος πολέμου να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να “καθαρίσει” την γειτονιά του σκοτώνοντας όποιον βρεθεί στο διάβα του. Προσπαθώντας να βρει τους δολοφόνους του φίλου του ξεκινά να ανεβαίνει έναν Γολγοθά που στην ηλικία του είναι πλέον αργά. Η αστυνομία ως θεατής απλά προσπαθεί - αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα αξιόλογο. O Harry Brown λοιπόν θα βγει νικητής από αυτόν τον νέο πόλεμο έστω κι εάν είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνει πριν πεθάνει.
Ο Michael Caine σε μία συνέντευξη του τον ρώτησαν το εξής:
- Μέχρι πότε θα παίζεται σε ταινίες
Η απάντησή του ήταν αποστομοτική: - Είμαι ηθοποιός, μπορεί πλέον να επιλέγω τα σενάρια και τις ταινίες που θα παίζω αλλά αυτό σημαίνει ότι οι σκηνοθέτες επιλέγουν να μου στείλουν σενάρια. Όσο λοιπόν μου ζητάνε να παίζω σε ταινίες ως ηθοποιός θα παίζω.
(σε υπερβολικά πολύ ελεύθερη μετάφραση)
Με λίγα λόγια στα 77 του ο Michael Caine εξηγεί το απλούστερο όλων: ο ηθοποιός παίζει όσο τον ζητάνε δημιουργοί και θεατές!
Η ταινία είναι ελαφρά πιο σκληρή από όσο πρέπει (ή τουλάχιστον για τα δικά μου μέτρα), αλλά ο Daniel Barber αναφέρει ότι αφορά την τωρινή κατάσταση της αγγλίας και της εποχής μας. Διαφωνώ αλλά καταλαβαίνω την υπερβολή ως μορφή έμφασης. Ο Harry Brown είναι εικονικό πρόσωπο φυσικά μα όλοι μέσα μας δεν αποζητάμε τον εκδικητή που θα καθαρίσει από όλα τα σκουπίδια στην πόλη που ζούμε;
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι θα βγούμε όλοι με τα όπλα στα χέρια!!!
Αλλά ο Harry Brown το κάνει :D
I had installed DropBear (Dropbear is a relatively small SSH 2 server and client.) to a chroot environment. The existed documentation is very poor, so i wrote down my notes here: Chrooted DropBear.
If you have any questions, i ‘ll be glad to answer them.
Η ταινία An Education - 2009 διαδραματίζεται την δεκαετία του ‘60 σε ένα προάστιο του Λονδίνου. Η 16άχρονη Jenny (Carey Mulligan) είναι μία μαθήτρια του άριστα κι έχει ως απώτερο σκοπό την εισαγωγή της στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Αυτό το όνειρο δεν είναι μόνο δικός της, αλλά και των γονιών της, που γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να προσφέρουν μια καλύτερη ζωή στην κόρη της - παρά μόνο εάν την πιέσουν να μπει στο πανεπιστήμιο κι ως εκ τούτου να βρει κάποια στιγμή έναν ευκατάστατο κι αξιόλογο γαμπρό. Για να πραγματοποιήσει αυτό το σκοπό η Jenny, χρειάζεται να έχει παράλληλα κι ένα πλούσιο βιογραφικό σε ασχολίες και δραστηριότητες. Μία από αυτές είναι το τσέλο. Η Jenny λατρεύει την μουσική και ότι έχει σχέση με την Γαλλία και ειδικότερα το Παρίσι. Μία βροχερή ημέρα επιστρέφοντας από την πρόβα της γνωρίζει έναν μεγαλύτερο κύριο τον David (Peter Sarsgaard) που την γοητεύει με τους καλούς του τρόπους, την εξυπνάδα του και το γεγονός ότι την αντιμετωπίζει ως γυναίκα κι όχι ως κοπέλα. Ο David θα γοητεύσει ακόμα και τον αυστηρό πατέρα της Jenny, τον Jack (ο απίστευτος θεατρικός ηθοποιός: Alfred Molina) και θα μυήσει την Jenny στην μεγάλη ζωή. Η Jenny θα φτάσει μέχρι το Παρίσι μαζί του και θα αρχίσει να εγκαταλείπει το σχολείο διαπιστώνοντας ότι ακόμα και η αγαπημένη της καθηγήτρια δεν έχει πετύχει κάτι στην ζωή της, παρόλο που σπούδασε. Η μεγάλη ανατροπή έρχεται όταν η Jenny 17χρονών πλέον μαθαίνει ότι ο David είναι ήδη παντρεμένος με παιδί. Και τότε όλα της τα όνειρα θρυμματίζονται μπροστά στο γεγονός ότι πλέον έχασε τα πάντα μα κυρίως το μόνο όπλο που είχε στα χέρια της: Την εκπαίδευσή της.
Η ταινία είναι εξαιρετική!
Παρουσιάζει με πολύ απλό και κατανοητό τρόπο ότι δεν μπορεί μία γυναίκα να απορρίπτει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της για έναν άντρα ή για την μεγάλη ζωή. Εξιστορεί το ύφος της εποχής εκείνης, όπου οι γυναίκες πήγαιναν σχολείο μόνο για να βρουν έναν άντρα καλύτερης γενιάς από την δική τους. Οι γονείς ήξεραν ότι δεν γινόταν αλλιώς και δεν μπορούσαν να βοηθήσουν αλλιώς τα κορίτσια τους.
Η ταινία προτάθηκε για 3 βραβεία στα φετινά oscar, αλλά κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας στα BAFTA. Η λίστα με τις προτάσεις και νίκες (awards) είναι μεγάλη και κατά την ταπεινή μου γνώμη όχι αδικαιολόγητα.