Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009 μετά την δουλειά φεύγω για το χωριό (Καρυές - Ανατολικό Ζαγόρι - Γιάννενα), με την μητέρα μου και τον πατέρα μου. Στην εθνική που χωρίζονται οι λωρίδες για Τρίπολη/Πάτρα τύπος αποφασίζει να κάνει προσπέραση από αριστερά και τελευταία στιγμή να συνειδητοποιεί ότι θέλει τελικά να πάει Πάτρα. Οπότε κόβει εντελώς το αμάξι δεξιά με φρένα. Σε εκείνο το σημείο του γλιστράει το αμάξι. Στην προσπάθειά μου να τον αποφύγω γιατί έπεφτε πάνω μας φρέναρα απότομα και έκοψα το αμάξι αριστερά μιας και ήταν άδεια η λωρίδα - ενώ δεξιά ερχόντουσαν αρκετά αυτοκίνητα. Αποτέλεσμα είναι να κάνουμε μία βόλτα μέχρι τα διόδια (περίπου 25χιλιόμετρα μέχρι να ξαναγυρίζω και πάλι στην εθνική). Τουλάχιστον όμως αποφύγαμε το μοιραίο.
Φτάνουμε στο χωριό, κάνουμε ένα ντους κι αλλάζουμε ρούχα γιατί είχαμε πανηγύρι (τα τελευταία χρόνια την βδομάδα πριν τον 15αυγουστο πραγματοποιείτε το “Αντάμωμα” με σκοπό να βρισκόμαστε οι συγχωριανοί).
Τις επόμενες τρεις μέρες έκανα περίπου άλλα 500 χιλιόμετρα με τους γονείς μου, σε Γιάννενα, επισκέψεις σε συγγενείς και σε διάφορα μαγαζιά στην βιομηχανική περιοχή για να ολοκληρώσουμε κάτι δουλειές που αφορούσαν το σπίτι στο χωριό.
Δευτέρα απόγευμα ξεκινώ για να κατέβω σε κάτι φίλους στα Καμένα Βούρλα και ξεχνάω τα πουκάμισα μου στο χωριό. Μπαίνω στην Εγνατία προς Γρεβενά και βγαίνω στην έξοδο για Τρίκαλα. Μετά το Δομοκό κι ενώ διέσχισα το Θεσσαλικό κάμπο καταλήγω σε ανολοκλήρωτα οδικά έργα. Ποτέ μου δεν κατάλαβα ΓΙΑΤΙ παίρνουν τέτοιες αποφάσεις να ξεκινήσουν οδικά έργα τον Ιούλιο και να τα σταματάνε τον Αύγουστο. Τους δύο κατεξοχήν μήνες διακοπών. Μετά από 3 1/2 ώρες τελικά καταλήγω στα Καμένα Βούρλα.
Τρίτη μπαίνω στην θάλασσα με το κινητό στην τσέπη!!!
Πλέον το κινητό βγάζει μπουρμπουλήθρες.
Αλλά δεν με νοιάζει - ούτε το κινητό - ούτε ότι έχω ξεχάσει τα μισά μου ρούχα στο χωριό.
Οι επόμενες μέρες κυλάνε πολύ όμορφα, διακοπές με πολύ καλούς φίλους γεμίζουν τις μπαταρίες όπως κι εάν έχει.
Με αφορμή ότι το Σάββατο θα κατέβαινε ένας φίλος Αθήνα, σκέφτηκα να φύγω κι εγώ. Έτσι κι αλλιώς μου αρέσει τα ταξιδεύω βράδυ (δεν χτυπάει κι ο ήλιος για να σε κουράσει). Και είχα και παρέα στο δρόμο. Έμενε η Κυριακή για να πλύνω κανά ρούχο και καμιά πετσέτα και να τακτοποιήσω λιγάκι.
Δυστυχώς όμως εκτός ότι τελικά κρύωσα, την Κυριακή συνειδητοποίησα ότι ξέχασα μερικά ρούχα (κάτι τζιν) στο σπίτι του φίλου μου στα Καμένα. Έτσι λοιπόν επιστρέφω σήμερα το πρωί για δουλειά.
Με τα μισά ρούχα στα Γιάννενα, τα άλλα μισά στα Καμένα χωρίς κινητό και κρυωμένος !
Το πρωί αναζητώ τον συνάδελφο που είναι βάρδια για να τον αλλάξω. Και με μεγάλη μου έκπληξη διαπιστώνω ότι ΔΕΝ είμαι εγώ αυτή την βδομάδα βάρδια, αλλά την άλλη. Δλδ έχασα μία βδομάδα άδειας που θα μπορούσα να πάρω παραπάνω.
Τελικά εάν είσαι αμαθής στις διακοπές …