Την ημέρα των εκλογών του συλλόγου Hellug, Σάββατο 7 Μαρτίου 2009, είχα ένα τροχαίο με το αμάξι.
Όχι τπτ σοβαρό, αλλά επειδή με πέτυχαν πλάγια - αριστερά στο μπροστά φτερό άνοιξαν
οι αερόσακοι από το αμάξι (οδηγού και συνοδηγού). Το τροχαίο έγινε στο κέντρο της
Αθήνας - στην πλατεία Καραΐσκάκη (μεταξουργείο) όπου η διεύθυνση τροχαίας είναι 500μέτρα
στον ίδιο δρόμο. Τράκαρα γύρω 21.00, μέχρι τις 23.30 κανένας αστυνομικός από την τροχαία
δεν είχε έρθει για την καταγραφή του ατυχήματος. Μάλιστα το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι
πέρασε περιπολικό της τροχαίας - αλλά όταν πήγα και τους ζήτησα να έρθουν για την καταγραφή
μου απάντησαν με θράσος:
- Εμείς σταματήσαμε για να γράψουμε κάποιον που μίλαγε στο κινητό !!!
Την ώρα του συμβάντος πάντως στην περιοχή πέρναγαν μερικοί αστυνομικοί της ομάδας Ζ
που με απίστευτο επαγγελματισμό έδειξαν τι σημαίνει να είσαι αστυνομικός.
Μετακινήσαμε και τα δύο αυτοκίνητα - ελέγξαμε ότι δεν είχε χτυπήσει κανένας σοβαρά,
διευθέτησαν την κίνηση κι έπειτα από λίγη ώρα - αφού βεβαιώθηκαν ότι όλα καλά και ότι
δεν χρειάζεται ασθενοφόρο ή οτιδήποτε άλλο έφυγαν για να συνεχίζουν την δουλειά τους.
Την δευτέρα το πρωί έκλεισα ραντεβού με τον πραγματογνώμονα της ασφαλιστικής (Ασπίς)
και την τρίτη 10 Μαρτίου 2009 το πρωί πήγα το αμάξι στο συνεργείο της αντιπροσωπίας (ΒΙΑΜΑΡ)
που βρίσκεται επί της Ιερά Οδούς. Να σημειώσω εδώ ότι τράκαρα το Σάββατο στην Αθήνα,
πήγα με το αμάξι μου στο σπίτι μου κανονικά, την Κυριακή έκανα μία μικρή βόλτα στην γειτονιά
για να ελέγξω το αυτοκίνητο και την τρίτη ξεκίνησα και το πήγα στο συνεργείο.
Από την απειροελάχιστη γνώση μου στα αυτοκίνητα διαπίστωσα ότι τελικά εκτός από το φτερό
και τους αερόσακους δεν υπήρχε κάτι άλλο για φτιάξιμο. Διαπιστώνω όμως ότι με το άνοιγμα
του αερόσακου του συνοδηγού χρειάζεται αλλαγή ταμπλό.
Πόσο λάθος έκανα !!!
Ο πραγματογνώμονας και το συνεργείο μου έβγαλαν το εξής κουστούμι: 6970 ευρώ !!!
Από ένα χιλιάρικο ο κάθε αερόσακος και το ταμπλό γύρω στο 1.500 (3.500),
φανάρι, προφυλακτήρας, βάψιμο, ευθυγράμμιση κ.λ.π. για να μην τρελαθούμε έφτασε
στα εφτά χιλιάρικα!
Το αμάξι το είχα αγοράσει 22.000ευρώ και δεν είχε κλείσει 2 χρόνια.
Δεν θα το σχολιάσω άλλο το ποσό από το συνεργείο - νομίζω ότι πλέον είναι αυτονόητο
το γιατί έφτασε σε αυτό το νούμερο, μάλιστα η ατάκα που έγραψε μέσα στην καρδιά μου
ήταν: Πως κάνεις έτσι, αφού θα τα πάρεις τα λεφτά από την ασφαλιστική.
Τους εξήγησα ότι τα λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν, και να τους κάνω μία εξουσιοδότηση να πάρουν αυτοί
τα χρήματα από την ασφαλιστική. Με ενημέρωσαν ότι δεν γίνεται κάτι τέτοιο κι ότι μπορούν να κρατήσουν
το αμάξι μέχρι να τα βρω. Επιμένω και του λέω ότι πρέπει να βρεθεί κάποιος τρόπος καθώς τα χρήματα
δεν υπάρχουν.
Μιας και δεν είχα τα χρήματα - έκανα ότι καλύτερο μπορούσα να κάνω σε αυτές τις περιπτώσεις: Δανείστηκα.
Την παρασκευή 27 Μαρτίου 2009 πήγα στο συνεργείο και πήρα το αμάξι. Αμέσως έστειλα τα τιμολόγια
στην ασφαλιστική. Στις 9 Απριλίου 2009 από την ασφαλιστική μου επιβεβαιώνουν ότι έχει κλείσει ο φάκελος μου,
δεν εκκρεμεί τπτ άλλο και θα με ειδοποιήσουν για να πάρω τα χρήματά μου.
Από εκείνη την στιγμή ξεκινάει ο Γολγοθάς μου.
Τηλέφωνα στην ασφαλιστική, τηλέφωνα στον ασφαλιστή μου τπτ
Η Ασπίς δεν έχει χρήματα και δεν γνωρίζουν πότε θα μου δώσουν τα χρήματα.
Περνάει ο Απρίλιος,
Μπαίνει ο Μάιος
Ξανά τηλέφωνα - πηγαίνω από εκεί - τπτ
Η Ασπίς δεν έχει χρήματα και δεν γνωρίζουν πότε θα με ξοφλήσουν.
Με τα πολλά ρωτάω μία φίλη δικηγόρο τι μπορώ να κάνω, με συμβουλεύει να βρω τηλέφωνα από διευθυντές
της Ασπίς. Με την βοήθεια του φίλου μου ασφαλιστή βρίσκω τηλέφωνα - γραφεία τα πάντα. Η δικηγόρος με
ενημερώνει ότι εάν δεν βγάλω κάποια άκρη άμεσα να την ενημερώσω και να πάρει τηλέφωνο αυτή να μιλήσει.
Με συμβουλεύει όμως να μην κινηθώ νομικά - ακόμα.
Επειδή δεν πήγαινε άλλο, κι όπως προανέφερα μέρος τον χρημάτων ήταν δανεικά από την Δευτέρα 25 Μαΐου 2009 και σχεδόν κάθε μέρα πηγαίνω στα γραφεία της Ασπίς, προσπαθώ να βρω κάποιον να μιλήσω για να μου δώσει τα χρήματα μου ή τουλάχιστον κάποια ημερομηνία.
Η Ασπίς δεν έχει χρήματα και δεν γνωρίζουν πότε θα με ξοφλήσουν.
Μετά από αρκετή φασαρία τελικά και επί καθημερινής βάσης προσέλευσης μου στα γραφεία τους,
την Παρασκευή 29 Μαΐου 2009 μου δίνουν μία μεταχρονολογημένη επιταγή για τις 18 Ιουνίου 2009.
Ένιωσα λίγο καλύτερα εκείνη την Παρασκευή - αλλά τα χρήματα δεν τα είχα ακόμα στην τσέπη μου.
Υπομονή … Περιμένω να περάσουν οι (είκοσι) μέρες…
Σήμερα ξημέρωσε Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009, μεταβαίνω στην Ασπίς Bank με την επιταγή στα χέρια μου.
Πάω στο ταμείο και με στέλνει να μιλήσω με κάποια κυρία, πηγαίνω στο γραφείο της και με ρωτάει:
- Πότε σας έδωσαν αυτή την επιταγή;
Γιατί για τόσο μεγάλο ποσό χρειάζεται παραγγελία για να φέρουμε τα χρήματα !!!
Έχοντας μία έκπληξη, της απαντάω:
- Πριν από 20 μέρες.
- Καλά μου λέει, για να δούμε τι μπορεί να γίνει.
Μετά από μερικά τηλεφωνήματα και αρκετή εγκράτεια από την πλευρά μου για να μην εκραγώ,
τελικά παίρνω τα χρήματα !!! ουάου
Για να μην έχω τα λεφτά επάνω μου - μπαίνω στην εθνική απευθείας.
Η τράπεζα εντελώς άδεια, πάω στο ταμείο και βγάζω την κάρτα της εθνικής:
Κοιτάει η κοπέλα την κάρτα και με απίστευτο ύφος:
- Τι να βγάλετε χρήματα;
- Καλημέρα, να βάλω θέλω, αλλά έχω ξεχάσει το βιβλιάριο
- Ααα εντάξει
Τι στο καλό ρε γαμώτο πλέον στις τράπεζες δεν βάζει κανένας λεφτά;
Τέλος καλό λοιπόν.
Συμπεράσματα:
-
Η Ασπίς δεν κάνει για ασφαλιστική (κι όχι τπτ άλλο - πληρώνω μεικτή ασφάλεια, γύρω στο χιλιάρικο το χρόνο)
και για αυτό λόγο λοιπόν την άλλαξα. -
Δεν πρόκειται να ξαναπάω το αμάξι στην Βιαμάρ, εκτός από το απίστευτο ποσό - δεν μου άρεσε το ειρωνικό σχόλιο: Θα τα πάρεις τα λεφτά από την ασφαλιστική.